Jerzy Stuhr zabiera nas na włoską plażę

To świetna wiadomość dla melomanów. 12 marca na scenie Opery Krakowskiej odbędzie się premiera „Cosi fan tutte”, jednego  z najważniejszych dzieł operowych Wolfganga Amadeusza Mozarta w reżyserii Jerzego Stuhra. – To było dla mnie poważne wyzwanie, bo ton buffo daje ogromne możliwości do zabawy, do piętrzenia absurdalnych scen, inscenizacji. Musiałem się więc bardzo pilnować, żeby muzyka znajdowała się na pierwszym planie – powiedział na konferencji prasowej reżyser, dodając, iż spektakl będzie rozgrywał się na początku wieku XX w anturażach plaż włoskich. – W tym wypadku najbliższe było mi Lido weneckie. Stamtąd moja młodość i moje sukcesy filmowe, związane z festiwalem w Wenecji. Tak sobie pomyślałem, że widzom, którzy nie mają możliwości, aby jutro wsiąść w auto i być wieczorem pod Wenecją, dać trochę namiastki smaku włoskiej plaży. Kierownictwo muzyczne nad spektaklem objął Tomasz Tokarczyk. W rolach kobiecych zobaczymy m.in. Katarzynę Oleś-Blacha i Monikę Korybalską. Kolejne spektakle 13, 14 i 16 marca.

Libretto „Cosi fan tutte” napisał Lorenzo da Ponte, autor tekstów powstałych wcześniej oper, tj. „Wesele Figara” i „Don Giovanniego”. Kluczowym elementem libretta jest zamiana partnerów między parami kochanków i wystawienie na próbę wierności kobiet przez mężczyzn w imię zakładu, że „tak czynią wszystkie”. Premiera „Così fan tutte” pod batutą Mozarta miała miejsce w wiedeńskim Burgtheater w styczniu 1790 roku. Choć przyjęta entuzjastycznie, ze względu na swą treść wywołała etyczne kontrowersje. Dzieło można określić jako ubrany w formę scenicznego żartu mozartowski moralitet, o głębszym przesłaniu i indywidualnym wymiarze. Ukazuje ono mankamenty relacji międzyludzkich, potępia poddawanie się słabościom i pokusom, a wierność, wybaczenie i prawdę wynosi jako najwyższe wartości. Jak zwykle w dziełach operowych salzburskiego mistrza dostrzegalna jest tu koncentracja na psychologicznym wymiarze każdej z postaci. Charaktery zostały trafnie odzwierciedlone za pomocą muzycznych środków, a opera obfituje w pełne dowcipu dialogi oraz sceny zbiorowe.