Bóg niepokoił Lema jako temat, jednak nie od strony metafizycznej. W Bogu fascynowały go atrybuty zewnętrzne, takie jak wszechmoc, wszechwiedza, doskonałość. Wyobrażał więc sobie Boga w sposób uproszczony, jako taki gigantyczny komputer, który może zrealizować wszystko, co tylko pomyśli.
My z niego wszyscy (Obłok Lema) – Marek Oramus w rozmowie z Pawłem Stachnikiem

W jednym z wierszy Zagajewski zachwycił się Polskim Słownikiem Biograficznym, na który przypadkiem trafił w bibliotece w Houston. Podobnie jak ów słownik, nie wyznaczał granic swojej eseistyce.
Marta Wyka: Szkoła dyskrecji Adama Zagajewskiego

Penderecki przebojem otworzył awangardzie sale koncertowe. Był pierwszym kompozytorem, który w czasach negacji tradycji stwierdził, że przyszłość musi mieć oparcie w przeszłości, i pierwszym, który nie rezygnując z nowatorskiego języka, nasycił go pierwiastkiem duchowości.
Anna Woźniakowska: Szlak Pendereckiego

Nie jestem filozofem, który pisze wiersze. Mam zupełnie inny typ umysłu.
Wiersze zawsze wracają – Adam Zagajewski w nieznanej rozmowie z Elżbietą Wojnarowską

W czasie Adama Zagajewskiego istniała wspólnota lektury. Porozumienie nawiązywało się z pomocą książek, ulubionych pisarzy, wybranych poetów. Ta więź wydaje się dziś coraz słabsza, chwilowe fascynacje skutecznie ją osłabiają, a także drwią z tych porozumień.
Marta Wyka: Szkoła dyskrecji Adama Zagajewskiego

Moje wiersze to raczej proza obrazów, a nie refleksji.
Wiersze zawsze wracają – Adam Zagajewski w nieznanej rozmowie z Elżbietą Wojnarowską

Pisanie to jedyna rzecz, która mi się nigdy nie znudziła.
Wiersze zawsze wracają – Adam Zagajewski w nieznanej rozmowie z Elżbietą Wojnarowską

Kraków, w różnych jego wcieleniach, Adam Zagajewski widział empatycznie. Nie wypominał mu, jak Paryżowi, wad imperialnych. Miasto go akceptowało, więc i on otwierał się ku jego budowlom, historii, szlakom, mieszkaniom i cmentarzom.
Marta Wyka: Szkoła dyskrecji Adama Zagajewskiego

Nie ma polskiego autora science fiction, który ustawiałby się wobec Lema obojętnie. Jedni obwołują do swoim prekursorem, ojcem, wujem, przewodnikiem i gwiazdą zaranną, inni pisali przeciwko niemu, pod prąd.
My z niego wszyscy (Obłok Lema) – Marek Oramus w rozmowie z Pawłem Stachnikiem