Lem opisując podróże kosmiczne, eksplorację innych planet, próby kontaktu z Obcymi, przemycał w książkach coś więcej niż tylko błahą przygodę. Zawierał w nich pytania o sens istnienia ludzi w kosmosie (po co, skoro i tak nie da się nawiązać inteligentnego kontaktu?), o przyszłość relacji człowiek–maszyna (czy roboty zaczną ewoluować i zagrożą ludziom?), o obecność lub nie istoty wyższej (pytanie ważne, bo zadane przez ateistę).
Paweł Stachnik: Lem w kilku odsłonach
Dwie choroby gnębią dziś polską historiografię: nacjonalizm (rozumiany jako podtrzymywanie narodowej mitologii i obrona „dobrego imienia” narodu) i posunięte do absurdu przyczynkarstwo. Zwalczenie ich wymaga, prócz zajęcia się nowymi tematami czy zmianą periodyzacji, również odwagi zerwania ze stereotypami i czarno-białym obrazem dziejów.
Krzysztof Burnetko: Adama Leszczyńskiego historia zwykłych ludzi
Historia Zuzanny Ginczanki bardzo długo była zapomniana. Poetką międzywojennej Warszawy zainteresowała się dopiero prof. Izolda Kiec. (…) Przyznaje, że z Zuzanną spotyka się nieustannie. – Gdy z tej perspektywy czytam jej wiersze, po raz kolejny widzę w nich coś innego, nowego, coś, co wcześniej umykało, nie było dość istotne, czekało na swój odleglejszy czas, by wybrzmieć.
Marta Gruszecka: Nie upilnuje mnie nikt. Portret Zuzanny Ginczanki
Zakładka. Dlaczego akurat takie słowo? Nazwy bywają dziwaczne, nie zawsze pasują jak ulał i przylegają jak obcisła sukienka. Zakładka. Zakładać to się można u bukmachera albo z Bogiem, lub jeszcze lepiej z samą śmiercią. Można zakładać, że historia książkowa potoczy się dalej tak a tak, ale przecież nie do tego służą zakładki.
Anna Mazela: Zakładka, a nawet więcej
Jak przyszedłem do kościoła na chór i zobaczyłem na fisharmonii klawisze, zapytałem organistę, czy może mi pokazać, gdzie na klawiaturze jest nuta A. Pokazał mi palcem i to wystarczyło, bo jeśli tu A, to tu C, i wszystko już wiedziałem. Od tej nuty A zaczęło się moje wykształcenie muzyczne.
Byłem Jankiem Muzykantem – Stanisław Gałoński w rozmowie z Elżbietą Wojnarowską
Na gwałt szukamy witalności, nie tylko na przednówku naszego zmienionego świata. Wszystkiego tego, co lost in translation – zgubiło się w tłumaczeniu: wszechświata – na świat człowieka, na rosnące potrzeby człowieka, na ograniczenia człowieka. A co z całą resztą?
Gwiazdami, z którymi łączy nas skład pierwiastkowy, roślinami, które tak pięknie porozumiewają się między sobą, a tylko człowiek ich nie słyszy, wreszcie – co ze zwierzętami?
Agnieszka Kosińska: Jak psi ogon
