28 lipca. „Czas” przytoczył fragment tekstu z „Gazety Lwowskiej”: „Przez Lwów przeciągają codziennie mniejsze i większe grupy jeńców bolszewickich. Wygląd ich zwraca powszechną uwagę. Obdarci, noszą na sobie łachmany wszelkich mundurów, wśród których widzi się nierzadko dawne pruskie. Charakterystyczny klekot drewnianych bucików robi wrażenie, jakby szła grupa Chińczyków”.
Krzysztof Jakubowski, Kalendarium krakowskie. Lipiec-sierpień 1920
7 sierpnia. „IKC” zamieścił ostrzeżenie: „Za długi syna mojego najstarszego Mońka Hammera nie odpowiadam i pieniędzy pożyczanych przez niego na mój rachunek pod żadnym warunkiem zwracać nie będę. S.E. Hammer”.
Krzysztof Jakubowski, Kalendarium krakowskie sprzed 100 laty
Wiara nie jest stanem statycznym. Gdyby była pewnością, nie byłaby wiarą, ale wiedzą. Wiara jest zaufaniem, ale i zmaganiem, ciągle ponawianym aktem zawierzenia.
Zofia Zarębianka w rozmowie z Elżbietą Wojnarowską, Światoodczucie
Pisarz nie może nigdy zagwarantować, że nie okaże się głupi.
Agnieszka Kosińska, Pisarz i pieniądze
Dziś potrzebujemy bezpieczeństwa, załatania dziur w budżecie i odświeżenia wizerunku miasta jako miejsca atrakcyjnego dla gości. To nie wyklucza niekonwencjonalnych rozwiązań, na przykład w dziedzinie kultury. I wymusza kreślenie odważnych wizji pocovidowych.
Witold Bereś, Miasta. COVID. Kultura
Mieczysław Pszon. Rocznik 1915. Przedwojenny endek, który potem zasłużył się w zbliżeniu z Niemcami i Żydami. Skazany na śmierć za stalinizmu, a w wolnej Polsce oskarżony o współpracę z PRL-owską bezpieką. Mistrz politycznego myślenia i dowcipnego dystansu. W „Tygodniku Powszechnym” każdy marzył, by usłyszeć od Niego: „gnoju jeden”. Zmarł ćwierć wieku temu.
Krzysztof Burnetko, Szara eminencja Mieczysław Pszon (cykl: Z najwyższej półki)
Zawsze jest jakaś opresja. Nie wierzę w kraje, w których wszyscy kochają tego, co jest u góry.
Więcej groteski jest, owszem. Z Marcinem Świetlickim rozmawiali Witold Bereś i Krzysztof Burnetko
