Upieram się, by najnowsze dzieje określać jako Złe Czasy, i to pisane wielkimi literami. I nie chodzi tylko o to, co jest w Warszawie, ale i o to że cały świat wolności ostatkiem sił broni się przed brutalnym populizmem.
Witold Bereś: Myśl, słowo i wybór = wolność
Odczytywanie zapisu nutowego w partyturze, jego analizowanie i odkrywanie intencji kompozytora jest trochę jak prowadzenie wykopalisk archeologicznych.
Dyrygentka to nie okaz egzotyczny, Justyna Kwarcińska, dyreygentka, w rozmowie z Miwą Maruyamą
– Nie uważam, że artysta musi być sam. Mam ogromną satysfakcję, kiedy coś się odbywa w grupie, ujawniają się różne wrażliwości i różne wątki, wtedy pojawia się napięcie artystycznej wypowiedzi – mówi Andrzej Kowalczyk aktor Teatru Cricot 2 Kantora i artysta multimedialny.
Ewa Kozakiewiczowa, Nic nie jest oczywiste…
Jak się dowiadujemy, znakomity artysta malarz, rektor ASP Jacek Malczewski jest chory. Przed tygodniem zachorował na hiszpankę, która po kilku dniach skomplikowała się zapaleniem płuc. Od dwóch dni jednak w stanie zdrowia znakomitego artysty nastąpiło znaczne polepszenie – uspokajała „Nowa Reforma”.
Krzysztof Jakubowski, Krakowska prasa przed stu laty
Był rok 1974, kiedy to Spółdzielnia Mieszkaniowa „Hutnik” postanowiła upiększyć osiedle Tysiąclecia i w osiedlowej przestrzeni pojawiły się dwie rzeźby „Spirala kosmiczna” Antoniego Hajdeckiego i „Zdobyta przestrzeń” Mariana Kruczka. w naszych czasach uprzywilejowana pozycja drugiej rzeźby się zmieniła i bezpardonowo – acz chwilowo – zamontowano na niej kamery do monitoringu okolicy.
Linia A-B
„Maluję wyłącznie Polskę, bo jestem człowiekiem chorym na Polskę. Mogę żyć i pracować tylko tutaj. Gdzieś w świecie najpewniej zgłupiałbym do reszty, zmarniał i wreszcie umarł z tęsknoty” – mawiał Jerzy Duda-Gracz.
Magda Huzarska-Szumiec o malarstwie Dudy Gracza (Czułość ukryta za gębą)
– Z reżyserami często jest tak, że to nie oni znajdują temat na film, ale to temat do nich przychodzi.
Maciej Pieprzyca podczas finału Konkursu Portrety 2019 w relacji Magdy Huzarskiej-Szumiec (Biografie – wyzwanie pasjonujące)
Nic nie ginie to zatem coś w rodzaju psychoterapii. Dla bohaterów, także dla widza.
Psychoterapia to jednak bardzo nietypowa. Metodologia jest wadliwa, a efekty iluzoryczne. Chodzi o potrzebę zrozumienia siebie, zrozumienia, że owo mityczne szczęście, za którym rzekomo wszyscy tęsknimy, jest w istocie czymś nieprawdziwym, niemożliwym do spełnienia.
Łukasz Maciejewski – recenzja z filmu Nic nie ginie
24 stycznia 1935 roku w Krakowie rozpoczął się proces tzw. szajki prasowych szantażystów. Główny oskarżony Łoboda wpadł na pomysł, że na stronach „Wolnego Słowa” będzie zamieszczał niepochlebne artykuły o bogatych przedsiębiorcach, kupcach, restauratorach i bankierach, a następnie będzie brał od nich pieniądze za opublikowanie sprostowania.
Opr. Magda Huzarska-Szumiec: Linia A–B Retro
