Barwny opis pasjonującego życia i myśli jednej z ważnych osobowości i osobistości powojennej Polski, ale też samych tych czasów Krzysztof Burnetko o książce: Zbigniew Mentzel, Kołakowski. Czytanie świata, Biografia, Znak, Kraków 2020
Wiceminister edukacji i nauki zobaczył śnieg, co ze wzruszeniem odnotował: „Piękna zima, jak zapowiadali zwolennicy ocieplenia klimatu…”. No właśnie, Beethoven to przecież tylko pies.
Ewa Lipska: Na czerwonym świetle
Mieszkańcy Krupniczej 22 byli galerią osobliwości. „My w Krakowie mieszkamy wszyscy na tej samej ulicy. I jesteśmy wszyscy nieprawdopodobni cynicy” – pisał Gałczyński. A inny lokator tego adresu, poeta Bronisław Maj, wspominał po latach, że „stężenie normalności w tym domu było poniżej błędu statystycznego”.
Dominik Jedliński: Dom pod wiecznym piórem
Dałem się zaszczepić. W zasadzie wszystko u mnie w porządku, jest jak było. Dalej jeżdżę tramwajem bez biletu, wciąż najbardziej smakują mi jajka na miękko, nadal jeszcze nie przypala mi się herbata. Ale po tym ukłuciu w lewe ramię czuję, że coś się jednak ze mną porobiło. Coś weszło mi do głowy.
Mieczysław Czuma: Po szczepieniu głowa nie ta
Opowieść w Kresowej Atlantydzie wije się dwiema ścieżkami. Pierwsza i najważniejsza warstwa to tekst. Druga, uzupełniająca i jakże ważna, to ocalone – cudem wywiezione z Kresów podczas ekspatriacji – fotografie z doskonałymi opisami.
anusz Paluch – recenzja z Ocalonej Atlantydy Stanisława Niciei
Nie jestem filozofem, który pisze wiersze. Mam zupełnie inny typ umysłu.
Wiersze zawsze wracają – Adam Zagajewski w nieznanej rozmowie z Elżbietą Wojnarowską
Wolność słowa i samorządność to korzenie demokracji. Dlatego tak nam zależało, by przekonać najważniejszych samorządowców do naszej idei.
Weronika Mirowska, prezeska Fundacji Grand Press w rozmowie z Witoldem Beresiem i Krzysztofem Burnetko
Gdyby przyjąć zasadę apolityczności artysty, to powinniśmy odtąd malować, pisać i śpiewać wyłącznie o łąkach kwietnych, niebie błękitnym i niespełnionej miłości.
Polska bez immunitetu (Ziemowit Szczerek w rozmowie z Pawłem Stachnikiem)
W pomyśle wydania wspomnień Zofii Skąpskiej utwierdzili mnie Józef Hen, Wiesław Myśliwski i Eustachy Rylski. To dokument okresu, w jakim przyszło Babci żyć, wnikliwy portret Polski i Polaków z perspektywy wrażliwej nie tylko obserwatorki, ale uczestniczki przebiegu dziejów kraju. Ta swoista saga rodzinna obejmuje aż pięć pokoleń, sięgając w dygresjach do połowy XIX wieku – mówi Rafał Skąpski.
Krzysztof Jakubowski, O Galicji, pamięci i pokoleniowej więzi
