… krakowianie w swej historii wspólnie dawali sobie radę z poważniejszymi zagrożeniami niż niewidzialny wirus. Jest takie stare powiedzenie: „dłużej klasztora niż przeora”. I każdy wie, co ono znaczy. Że choć przychodzą trudne czasy, to jednak one mijają. Że może być władza, której nie akceptujemy, ale ta władza prędzej czy później mija. Że jest smutek, ale zawsze jest nadzieja.
Prof. Jacek Majchrowski
Niektórych to irytuje, ja, przyznam, mam to zboczenie, że ten spleen mnie kręci – lubię listopadowe mgły i smętne poetyckie pieśni w Piwnicy pod Baranami.
Witold Bereś: Krakowski spleen Wojnarowskiej
Trudno teraz pisać o pamiętnym dla Krakowa dniu 18 stycznia 1945 roku. A to dlatego, że w naszych czasach nie wszyscy jednakowo wyrażają się o Armii Czerwonej. Toteż wracając do tamtych chwil, przypominał będę nie o tych, którzy do miasta wchodzili, ale o tych, którzy z niego musieli się wynosić.
Mieczysław Czuma: Dziennik generalnego gubernatora (cykl: Smocze jajo)
Sacrum, które bije z głównego ołtarza, pozwala wielu na doznanie odpoczynku i doświadczenie modlitwy przed Bogiem. W tym miejscu wprost oddychamy atmosferą nieba i żałuję, że niektóre współczesne kościoły nie mają aż takiego szczęścia do wyposażenia w dobrą sztukę.
ks. infułat dr Dariusz Raś, archiprezbiter bazyliki Mariackiej: Notre Dame de Cracovie
Czy nie macie czasem ochoty cofnąć się w czasie? Choć na chwilę przenieść się do przeszłości, by poznać miejsca i ludzi, którzy żyją w naszej wyobraźni dzięki książkom, filmom, obrazom? Kraków z jego historycznym dziedzictwem nadaje się do tego idealnie. Nie trzeba długo szukać, wystarczy zajrzeć do oddziału Muzeum Narodowego przy ulicy Floriańskiej, gdzie mieści się Dom Jana Matejki.
Magda Huzarska-Szumiec: Opowieść o wielkim malarzu i krnąbrnej muzie
Zamiast Lenina… Lord Vader. Ciekawą poprawkę zgłosił do projektu budżetu miasta Krakowa na rok 2021 radny Łukasz Wantuch. Otóż zamarzył on sobie, żeby w Nowej Hucie, w miejscu gdzie niegdyś stał pomnik Włodzimierza Lenina, pojawił się pomnik niejakiego Lorda Vadera
Magda Szumiec: Linia AB
Kraków był zawsze „miastem królów”. Długo wcześniej niż Kazimierz Odnowiciel urządził tu ośrodek rządzenia państwem polskim po zniszczeniu w 1038 roku Gniezna przez księcia Brzetysława. I długo potem, jak w XVII i XVIII wieku stopniowo dwór królewski i urzędy centralne przeniosły się do Warszawy.
Michał Niezabitowski: Kraków królów
Często używany dziś termin „dziedzictwo” w czasach PRL-u funkcjonował raczej incydentalnie. Ważny urząd administracji rządowej – resort Kultury i Sztuki – przeistoczono w Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, dopiero w 1999 roku.
Krzysztof Jakubowski: PRL – ideologia czy tradycja?
Ołtarz Wita Stwosza w średniowieczu był otwierany tylko kilka razy w roku, wyłącznie w święta przedstawione w części środkowej. Ależ wyczekiwano każdego otwarcia! Na pokazy przybywały tłumy, wszyscy chcieli bowiem zobaczyć ten szczególny moment, kiedy skrzydła się rozsuwają. Potem, gdy ołtarz zaczęto odsłaniać codziennie w południe, nadal miało się wrażenie, że jest się w teatrze, a na scenie dzieje się magia.
Marta Gruszecka: Historia średniowiecznego skarbu
Jeśli któryś śmiertelnik miał wszystko, to z pewnością Oskar Wilde (no, może jeszcze Tycjan, malarz). Talent, urodę, powodzenie, rodzinę i przyjaciół, dobrą sławę i wysoką pozycję społeczną. Choć, oczywiście, nie ograniczał się do bycia niewinnym, wiódł życie, na miarę apetytów estety i dandysa, pełne harmonii i niewyczerpanej weny twórczej. Spełniał się jako syn kochających rodziców, czuły mąż i ojciec, szczęśliwy kochanek, a do tego gej.
Agnieszka Kosińska: Blask i obietnica
