Dwudziesty rok niepodległości upływał raczej spokojnie. Po wielkim kryzysie, był to kolejny dobry dla gospodarki rok, a w polityce zagranicznej istotną zdobyczą była normalizacja stosunków z Litwą. Dopiero jesienią 1938 roku pojawiło się wzmożenie nastrojów.
Trzydzieści lat po przełomie 1989 roku równość kobiet i mężczyzn w Polsce nadal jest problemem. I wciąż na nowo zadawane jest pytanie o powody takiej sytuacji.
Izabela Kuna: Dlaczego panuje powszechne przyzwolenie na obrzucanie się błotem i eskalację nienawiści? Dlaczego władza ograbia nas z elementarnych rzeczy przynależnych człowiekowi: godności, praworządności i wolności?
Maria Malatyńska: Przed laty niezapomniany Federico Fellini powiedział o sobie „jestem filmem”. Ciekawa jestem, czy Ty potrafiłbyś powiedzieć o sobie teraz, w chwili swojej zacnej osiemdziesiątki, „jestem teatrem”?
Jerzy Trela: Nigdy bym tak nie powiedział…
Katarzyna Zimmerer: W czasie Zagłady po aryjskiej stronie Żydzi ukrywali się najczęściej w domach, piwnicach, na strychach ludzi, którzy przyjmowali ich za pieniądze, a czasem z dobroci serca. Na terenie krakowskiego getta także powstawały kryjówki, ale znacznie trudniej się je budowało, bo zdobycie jakichkolwiek materiałów graniczyło z cudem.
Agnieszka Traczewska, autorka albumów fotograficznych Powroty/Returns (2018) oraz A Rekindled World/Wskrzeszony świat (2021): Na początku ostrzegano mnie, że stworzenie prywatnego portretu chasydów jest niewykonalne. Zwłaszcza dla kobiety z aparatem fotograficznym, przybywającej z daleka, konfrontacja z chasydzkim sztywnym gorsetem zasad może okazać się bolesna.
Wszystko się rozmywa… Od rozpoczęcia wojny minęły trzy dni, cztery dni, pięć dni, tydzień, dwa tygodnie, miesiąc, dwa miesiące…
Krystyna Zachwatowicz-Wajdowa: Wojna potwornie demoralizuje. Właśnie przez takie sytuacje, że można nagle kogoś wykorzystać, że jest taki łatwy łup. Bezradne kobiety, często do tego z małymi dziećmi.
Sylwia Anna Pyzik: Panie Profesorze, czy wojna jest wpisana w ludzki genom?
Prof. Zbigniew Mikołejko: Myślę, że w nasze człowieczeństwo wpisana jest pars diaboli. Mamy bowiem ten jaszczurczy mózg, gdzieś na dnie naszego człowieczeństwa, który popycha do przemocy często bezprzyczynnej i bezzasadnej, do okrucieństwa jakby poza dobrem i złem.
Prof. Jerzy Bralczyk: Słów się nie boimy, boimy się tego, co za nimi stoi. Czasami wydaje nam się, że kiedy użyjemy jakiegoś słowa, to może jego znacznie się do nas przybliży, To się wiąże z pojęciem tabu językowego. Dlatego też Słowianie nie wiedzą, jak w ich danym języku nazywał się niedźwiedź. bo to jest nazwa zastępcza. Ten niedźwiedź-miodojad kiedyś nazywał się pewnie inaczej, ale nie używaliśmy tego słowa ze strachu.
Michał Ogórek: Na zasadzie nie wywołuj wilka z lasu.
