Prof. Aleksander Krawczuk: Jestem wierny Krakowowi i Uniwersytetowi Jagiellońskiemu, jako student, asystent, docent, profesor, i profesor emerytowany do dnia dzisiejszego. Z placówką tą jestem związany prawie przez całe życie i bardzo jestem z tego dumny. Trochę książek napisałem i wydałem, ale w Polsce Ludowej, pani nie uwierzy, za publikacje książek płacono honoraria, a teraz trzeba dopłacać, aby coś wydać.
Katarzyna Węgrzyn – podróżniczka, blogerka i autorka przewodników po polskich miastach i miasteczkach: Lubię opowiadać czytelnikom, co mnie w danym miejscu zaskoczyło, a co zauroczyło.
Witold Wnuk, pomysłodawca i twórca Summer Jazz Festival Kraków: Nawet w przypadku najbardziej niewyobrażalnych marzeń trzeba wierzyć, że uda się je spełnić. Zacząłem organizować ten festiwal bez złotówki dotacji. Był 1996 rok. Z czasem, jak już było wiadomo, że przedsięwzięcie jest na poziomie i zdobyło publiczność, było nieco łatwiej. W efekcie w Krakowie nastał złoty okres jazzu.
Artyści i lekarze wywodzą się z jednego magicznego pnia. Może dlatego przez wieki ich drogi tak często się przecinały.
Łuków. 19 marca 2020 roku trzech nastolatków, uczniów jednej z miejscowych szkół podstawowych, zaatakowało pochodzącą z Wietnamu 59–letnią mieszkankę̨ miasta. Krzyczeli do niej, że „jest z Chin”, „ma koronawirusa”, „K…wo won!” oraz „Spierd…, k…wo, Chinko jeb…na”, obrzucili ją też kamieniami i śmieciami, spluwali w jej stronę̨, a jeden z nich ją popchnął. Gdy kobieta próbowała odejść́, podążali za nią̨. Młodzi napastnicy byli w wieku od 10 do 14 lat (Wirus nienawiści: „Brunatna Księga” czasu epidemii).
O tym, jakie wyzwania czekają nas w nowej, postpandemicznej rzeczywistości, jak zachować równowagę między globalizacją a lokalnością, czym są laboratoria życia i czy obecnie możemy powiedzieć, że mamy do czynienia z wielką osobliwością, rozmawiają ojcowie przedsięwzięcia Open Eyes Economy.
„Się zaludni”. Przyjdzie Tuwim i Czesław. Kiedy Iwaszkiewicz pisał Starego poetę, Tuwim już nie żył, żył Miłosz. Żywi i martwi w jednym stali domu. Wchodzą, wychodzą na własnych równych prawach i my nie możemy tu nic…
W polskich miastach trwa moda na murale. Wychodzą spod ręki uznanych artystów, przyciągają uwagę mieszkańców i turystów, estetyzują przestrzeń, promują instytucje, edukują. W samym Krakowie jest ich ponad setka i wciąż przybywa nowych. Obok zaś na własnych zasadach rozwija się równie ciekawa oddolna sztuka uliczna: graffiti, szablony, wlepy, plakaty.
„Chrzczony z wody i oleju, kiedy wschodzi Gwiazda Piołun”. Tak, wprowadzając chwilę w przestrzeń wielkiej metafory, odnajdując ją w zarodku spełniającej się dwudziestowiecznej apokalipsy, ale też najprościej rekonstruując początki własnego życia, pisał Czesław Miłosz o chłopcu, którego dzieciństwo upłynęło wśród wędrówek i ucieczek, w kolejowych eszelonach, pod żołnierskimi pałatkami, w cieniu strachu, ale też w świetle nadziei, w rajskim ogrodzie nad rzeką Niewiażą.
Olgę Boznańską odstręczało od Krakowa ludzkie gadanie. Szczególnie mężczyzn, którzy nie wyobrażali sobie, że kobieta może dorównać im talentem. Jednak teraz nastał Czas Kobiet i to kobiety sprawią, że malarka wróci pod Wawel. Miesięcznik „Kraków” przyłącza się do akcji.
